Glaucoom ontstaat als gevolg van bepaalde oogaandoeningen die (in de meeste gevallen) een stijging van de oogdruk veroorzaken. Het oogvocht wordt onvoldoende afgevoerd waardoor de oogdruk stijgt en de oogzenuw beschadigd wordt. De schade aan de oogzenuw uit zich in het verschijnen van blinde vlekken in het gezichtsveld. Indien glaucoom niet wordt behandeld, treedt een geleidelijk verlies van het gezichtsveld op. Dit kan mogelijk zelfs tot blindheid leiden.
Hoewel iedereen glaucoom kan krijgen, zijn er bepaalde groepen die een groter risico lopen om de aandoening te ontwikkelen.
Als u behoort tot één van onderstaande risicogroepen, is het ten sterkste aan te raden om jaarlijks of tweejaarlijks een volledig oogonderzoek met pupilverwijding te ondergaan. De enige manier om de afname van het gezichtsveld en blindheid te voorkomen, is het in een vroeg stadium vaststellen, diagnosticeren en behandelen van glaucoom.
De volgende personen behoren tot een risicogroep:
Er bestaan verschillende typen glaucoom. De twee hoofdtypen zijn chronisch- of open hoek glaucoom en acuut of gesloten hoek glaucoom.
Dit is de meest voorkomende vorm van glaucoom. De meeste patiënten vertonen geen enkel symptoom. Indien chronisch glaucoom niet vastgesteld en behandeld wordt, zal deze aandoening tot een geleidelijk verlies van het gezichtsveld leiden.
Deze vorm van glaucoom ontwikkelt zich langzaam en het kan soms jaren duren vooraleer een aantoonbaar gezichtsveldverlies wordt vastgesteld.
Deze vorm komt minder frequent voor en kenmerkt zich door een plotse, sterke toename van de oogdruk. Deze toename treedt op wanneer het afvoersysteem van het oog verstopt raakt.
Symptomen kunnen onder meer zijn: hoofdpijn, oogpijn, misselijkheid, het ’s nachts zien van lichtkringen rond lichtbronnen, een zeer wazig zicht.
De behandeling van acuut glaucoom vereist vaak een chirurgische ingreep om het afvoerkanaal te ontstoppen zodat het overtollige vocht kan worden afgevoerd.
Hier treedt beschadiging van de oogzenuw op hoewel de oogdruk niet verhoogd is. In dit geval is het waarschijnlijk zo dat de oogzenuw niet zozeer onder de verhoogde oogdruk lijdt, maar eerder onder een onvoldoende irrigatie van de omringende bloedvaten.
Er bestaan nog secundaire vormen van glaucoom die zich ontwikkelen als gevolg van een oogtrauma, een oogontsteking of de inname van bepaalde medicijnen (vb. steroïden).
Om het zicht te beschermen tegen nefaste gevolgen van glaucoom is een vroegtijdige diagnosestelling cruciaal. Regelmatig een compleet oogonderzoek laten uitvoeren is zeer belangrijk.
Het conventionele onderzoek naar glaucoom bestaat uit 4 testen:
De tonometer is een instrument dat dient om de oogdruk te meten. Als de applanatie tonometer wordt gebruikt, moet het oog op voorhand worden verdoofd d.m.v. druppels.
Dr. Vryghem gebruikt een tonometer die een zuchtje lucht op het hoornvlies projecteert. Er is dus geen rechtsreeks contact tussen het oog en de tonometer. Voorafgaandelijk verdoven m.b.v. druppels is bijgevolg overbodig.
Ophtalmoscopie richt zich op het onderzoeken van de binnenkant van het oog. De oogarts onderzoekt de oogzenuw doorheen de pupil. De vorm en kleur van de oogzenuw laten toe na te gaan of er al dan niet, en in welke mate typerende glaucoomletsels aanwezig zijn.
Dit onderzoek herhalen na pupilverwijding laat een nog completer onderzoek toe.
Indien de oogdruk niet normaal is of de oogzenuw er vreemd uitziet, zullen andere, meer specifieke onderzoeken worden uitgevoerd.
Tijdens een computergestuurd gezichstveldonderzoek moet u een centraal punt op een scherm fixeren. Telkens u een lichtprikkel ziet, moet u op een knop duwen. Na afloop van het onderzoek wordt een afdruk van uw gezichtsveld gemaakt. Dit onderzoek brengt de volledige visuele functie in de kaart met inbegrip van het perifeer zicht.
Het is typerend voor patiënten die aan glaucoom lijden dat het perifeer zicht als eerste verloren gaat.
Een gonioscopie is een pijnloos onderzoek, waarbij een contactlens op het oog van de patiënt wordt geplaatst om na te gaan of de hoek gevormd door de iris en het hoornvlies open of gesloten is. Dit laat toe om te bepalen of er sprake is van gesloten- of open hoek glaucoom.
Dit is een recente onderzoeksmethode die toestaat om een doorsnede van het netvlies te maken. De nauwkeurigheidsgraad is veel hoger dan bij een echografie. Dit onderzoek wordt in de eerste plaats gebruikt bij de studie van maculaire aandoeningen.
De gebruikte Optische Coherentie Tomografie – techniek vormt beelden aan de hand van verschillende lichtstralen. Het toestel kan de omtrek van de oogzenuw (optic cup) in kaart brengen, alsook de dikte van de zenuwvezellaag van het netvlies meten.
Uit recent onderzoek is gebleken dat de dikte van het hoornvlies een belangrijke factor is bij de correcte bepaling van de oogdruk. De dikte van het hoornvlies kan voor een vertekening van de reële oogdruk zorgen.
De reële oogdruk kan onderschat worden bij mensen met een dun hoornvlies en overschat worden bij mensen bij een dik hoornvlies.
Irrodotomie met Argon laser
Trabeculectomie
Trabeculoplastie met YAG-laser
Oogdruppels
Wenst u meer informatie of wilt u meteen een afspraak maken?
Contacteer ons of bel 0032 (0)2 741 69 99